اُتو دوستِ مهربان؛ پدیدآور: فروغ علی‌شاهرودی؛ ناشر: دفتر نشر فرهنگ اسلامی؛ تعداد صفحات: 64
«اُتو دوستِ مهربان» داستانی زیبا و خیال‌انگیز از کودکیِ پسربچه‌ای است که یک دوست عجیب و غریب اما مهربان دارد. در این داستان، مرزهای واقعیت و خیال کم‌رنگ می‌شود و یک دنیای کودکانه و زیبا را می‌آفریند. نیما پسرک داستان با یک اتوبوس خطی دوست می‌شود؛ او هر روز با اتوبوس آقای مهربان به مدرسه می‌رود و پس از مدتی این اتوبوس به صمیمی‌ترین دوست او تبدیل می‌شود. با گذشت زمان اتوبوس کهنه و فرسوده شده و این موضوع باعث ناراحتی نیما می‌شود. اتوبوس مهربان که دوست ندارد از کار افتاده شود و به قبرستان ماشین‌ها برود، بسیار غمگین و ناراحت است. بالاخره روزی فرا می‌رسد که اُتو دوستِ نیما دیگر روشن نمی‌شود و برای چند روز، نیما هیچ خبری از آن ندارد. اما این تمام ماجرا نیست و برای این‌که لذت خواندن این داستان زیبا را از دست ندهید بهتر است هرچه زودتر آن را بخوانید.
در کتاب از تصاویر پیچیده و پُر از جزئیات خبری نیست و سادگی تصاویر به تمرکز بر روی متن و قدرت تصور کودکان کمک به‌سزایی می‌کند. در این داستان به موضوعات مهمی نظیر اهمیت خیال‌پردازی در کودکان، وفاداری و دوستی، معنای پیری و کهنسالی، استفاده بهینه از وسایل و امکانات و ... پرداخته شده است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
مرد لاغر و قدبلند گفت: دوست دارید دوباره پیش این اتوبوس باشید؟!
تعجب کردم و پرسیدم: یعنی اتوبوس کاملاً درست شده و می‌تواند مسافرها را جابه‌جا کند؟! یعنی من می‌توانم دوباره راننده‌اش باشم؟ ولی من که بازنشسته شده‌ام!
مرد لاغر و قدبلند خندید و گفت: جواب مرا ندادید! می‌خواهید پیش اتوبوس باشید یا نه؟
گفتم: البته که می‌خواهم.
گفت: جمعه بیایید جلوی پارکِ همیشه بهار! فکرهای خوبی برای اتوبوس شما داریم ...
